Νοσοκομείο Αφροδίσειων Και Δερματικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης (1996)

Το νοσοκομείο Αφροδισίων και Δερματικών Παθήσεων στη Θεσσαλονίκη στεγάζεται σε ένα διατηρητέο εκλεκτιστικό αρχιτεκτονικό κτήριο.

Η μελέτη κατέλαβε τη πρώτη θέση στο διαγωνισμό που προκήρυξε το νοσοκομείο για την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό του.

Η μελέτη είχε να συγκεράσει δύο βασικά ζητήματα :

(α) Τη λειτουργική ενοποίηση του συνόλου των αναπτυσσόμενων χρήσεων στο υπάρχον κτήριο και την επέκτασή του καθώς και τη λειτουργική επίλυση ενός μεγάλου αριθμού ειδικών ιατρικών χώρων (ειδικά εξωτερικά ιατρεία, ιατρικά εργαστήρια και χώροι μικροεπεμβάσεων).

(β) Την αναζήτηση του βέλτιστου τρόπου συνύπαρξης του ιστορικού κτηρίου με το νέο κτήριο της επέκτασης στο ίδιο οικόπεδο.

Καταρχάς επιδιώχθηκε η λειτουργική οργάνωση του νέου κτηρίου σε ένα συμπαγές διώροφο πρίσμα αναπτύσσοντας όλες τις προβλεπόμενες από το κτηριολογικό πρόγραμμα χρήσεις που στην πλειονότητά τους είναι χώροι εξωτερικών ιατρείων, εργαστηρίων και μικροεπεμβάσεων.

Όλοι αυτοί οι χώροι αναπτύσσονται περιμετρικά ενός αιθρίου, ενώ σε επαφή με αυτό διατάσσονται οι χώροι αναμονής των ασθενών.

Η λειτουργική σύνδεση του νέου κτηρίου με το υπάρχον υλοποιείται με ένα διαμήκη άξονα που ορίζεται από την κεντρική είσοδο του (νέου) κτηρίου, διαπερνά το αίθριο για να καταλήξει στο υπάρχον κτήριο μέσω μιας πεζογέφυρας.

Το νέο κτήριο αφήνει ικανή απόσταση από το υπάρχον διατηρητέο και μόνο μια ανάλαφρη πεζογέφυρα τα ενοποιεί.

Η ουδετερότητα του όγκου του νέου κτηρίου όπως προκύπτει από την ισοϋψή (μετά το διατηρητέο) πρισματική μορφή, η οργάνωση των ανοιγμάτων με την ίδια στέψη και παρεμφερείς διαστάσεις σε μια αντίστοιχη με το υπάρχον κτήριο κανονικότητα και λογική οργάνωσης της μάζας του κτηρίου σε “βάση”, “κύριο κορμό” και “στέψη”, φαίνεται να είναι ικανά στοιχεία για μια θετική εικόνα της συνύπαρξης των δύο κτηρίων στο ίδιο οικόπεδο.