Ηλιακή κατοικία στη Θέρμη Θεσσαλονίκης (1991)

Αρχιτεκτονική μελέτη: Κ. Αντωνίου, Ε. Κάστρο

Συνεργάτες:

Πόλη: Θέρμη, Θεσσαλονίκη

Ιδιοκτήτης: Σ. Καλπάκας

Επιφάνεια: 230 τ.μ.

Έτος: 1991

Κλικ στην εικόνα για μεγένθυση

Περιγραφή του έργου

Η μελέτη αφορά στη μόνιμη κατοικία τετραμελούς οικογένειας και έχει ως στόχο τη μέγιστη δυνατή εξοικονόμηση ενέργειας. Ο στόχος αυτός υλοποιείται τόσο με την πλήρη θερμομόνωση όλων των στοιχείων του περιβλήματός της όσο και από την εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας μέσω της χρήσης παθητικών ηλιακών συστημάτων.

Το διώροφο κτήριο αναπτύσσεται με το μεγάλο μήκος του στον άξονα ανατολή – δύση. Με τον τρόπο αυτό όλοι οι κύριοι χώροι στρέφονται στο νότο διαθέτοντας μεγάλα ανοίγματα και τοίχους trombe. Αντίθετα η βόρεια πλευρά του – όπου αναπτύσσονται όλοι οι βοηθητικοί χώροι με τα ελάχιστα δυνατά ανοίγματα – “προστατεύει” τους υπόλοιπους χώρους από τους επικρατούντες στην περιοχή ισχυρούς βορειοδυτικούς ανέμους. Παράλληλα και ο ξενώνας στρέφεται ανατολικά για να προστατεύσει την είσοδο της κατοικίας από τους ανέμους αυτούς.

Το διώροφο θερμοκήπιο που είναι και το κύριο παθητικό ηλιακό σύστημα χαρακτηρίζει μορφολογικά την όλη σύνθεση και συνδέεται άμεσα στο ισόγειο με τους χώρους διημέρευσης και στον όροφο με τα υπνοδωμάτια.

Τους χειμερινούς μήνες ο χώρος αυτός υποδέχεται και επεκτείνει τις λειτουργίες που βρίσκονται σε επαφή μαζί του, ενώ τους θερινούς μήνες λειτουργεί ως ημιυπαίθριος χώρος για τις χρήσεις αυτές.

Με τον τρόπο αυτό στη νότια όψη του κτηρίου το 70% της επιφανείας της καταλαμβάνεται από παθητικά ηλιακά συστήματα όπως τα υαλοστασία (29%), οι τοίχοι trombe (21%) και το θερμοκήπιο (20%).